در آبیاری قطره ای درختان آب از یک شبکه لوله کم فشار به صورت یک الگوی از قبل تعیین شده ، پخش می گردد. وسیله خروج آب به خاک قطره ‏چکان نام دارد . قطره چکانها از طریق یک نازل باریک یا مسیر جریان طویل، فشار موجود در شبکه لوله را کاهش می دهند و موجب کاهش ‏دبی تخلیه تا حدود لیتر بر ساعت می شوند. آبیاری قطره ای آب بعد از خروج از قطره چکان توسط نیروها ی کاپیلارتی و ثقل در نیمرخ خاک جریان می یابد، بنابراین سطحی که به وسیله هر قطره چکان ‏خیس می شود با عوامل محدود کننده جریان افقی آب محدود می گردد. در سیستم های قطره ای دور آبیاری یک روز و حتی در صورت نیاز ‏کمتر امکان پذیر است‎. برای درختان و تا کها که گیاها نی دا ئمی با فاصله زیاد از یکد یگر می باشند، قطره چکانها به صورت واحد های ساخته شده مجزا بوده و ‏توسط یک زایده به خط انتقال آب مرسوم به لوله فرعی قطره چکان، شیلنگ لوله فرعی یا لوله فرعی متصل می گردند‎.‎
برخی قطره چکانها به صورت لوله های اسپاگتی شکل بوده و چند خروجی دارند . این امر برای افزایش سطح خیس شده با حداقل افزایش در ‏هزینه است. برای گیاهان ردیفی کمتر دائمی مانند گوجه فرنگی ، نیشکر و توت فرنگی ، لوله فرعی و قطره چکانها را با هم به صورت یک ‏واحد قابل جدا ساختن می سازند که یا سوراخهایی به فواصل 9 تا 36 اینچ دارند مانند لوله دو محفظه ای ویا دیواره های متخلخلی دارند که آب ار ‏آنها به بیرون تراوش می نماید. در هر دو نوع سیستم قطره ای ، لوله های فرعی به خط انتقال آب مرسوم به مانفولد متصل می شوند‎ . ‎‏ ‏